Wie maakt me los?

We zijn alweer een maand verder sinds ons laatste bericht, hoe dichter het einde van onze tijd hier nadert hoe harder de weken lijken te gaan. Het is winter in Perth, soms daalt het kwik naar een graadje of 5,6 en natuurlijk ook in dit huis geen fatsoenlijke verwarming, dus de dekentjes, dikke sokken, uggs (mag we zitten in Oz) en truien liggen voor het grijpen. Naast veel regen, want dat is winter hier, ook regelmatig zon en dan is het weer heerlijk toeven.

We zijn de maand begonnen met een fotoshoot. Dat stond eigenlijk al een tijdje op de planning. We dachten dat het wel leuk zou zijn een paar mooie foto's te hebben als herinnering van onze tijd hier. Natuurlijk kun je een leuke selfie maken of de camera op zelfontspanner zetten en een paar keer op en neer rennen (goede workout), maar we dachten laten we het dit keer eens wat professioneler aanpakken. Dus een fotoshoot. Zaterdagochtend om 8 uur, natuurlijk hingen we die avond ervoor tot 2 uur in de kroeg en bleef het ook niet alleen bij appelsap. Maar na een paar klappen in het gezicht, een boterham en een bak koffie, moest het er toch maar van komen. De locatie die we hadden uitgezocht was City Beach, in de winter is er geen hond, want brr 18 graden veeeelste koud. City Beach is al vanaf dag 1 ons favoriete plek in Perth. De koffie is er slecht en zwemmen is alleen 's ochtends ideaal, 's middags ben je regelmatig een deel van je zwemoutfit kwijt. Maar als we er een tijdje niet zijn geweest dan missen we het zelfs. Nou is het doen van zo'n fotoshoot heel normaal, tenminste als je net verloofd bent, dus werd het een engagment shoot. Prima,wel even de fotograaf verteld dat we niet van truttig hielden en dat we ook geen bordjes als He stole my heart, I steal his last name en dat soort geneuzel wilden, heej we blijven immers nuchtere Hollanders.

En toen natuurlijk het minder leuke nieuws over de vliegramp, ook hier kwam dat nieuws flink binnen. Een vlucht onderweg van Amsterdam naar KL en dan door naar Perth. Een vlucht die elke Holland die hier zit, kent. Iedereen heeft wel eens op die vlucht gezeten en zo niet dan familie of vrienden. Het eerste wat je doet is nadenken of er iemand die je kent op die vlucht zat, en als je dan de passagierslijst bekijkt en ziet dat er een naam tussen staat van iemand die je daadwerkelijk kent, dan weet je het even niet meer. De nabestaanden moeten door een hel gaan. zo'n triest en zo onnodig zo veel onschuldige mensen. Het is fijn om te zien dat Nederland en Australië de handen in een slaan. Veel lof ook hier voor de manier waarop Nederland met de slachtoffers omgaat en de prachtige speech van Timmermans. Australië hoeft zich geen zorgen te maken over wat Rusland wel of niet van ze vind. Dus het eerste wat minister Tony Abbot deed, vlak na de ramp was de Russische ambassadeur de deur wijzen. Ja, hij had hem wel even aangehoord, maar vond z'n verhaal niet zo sterk, dus hoppa opkrassen jij. Poetin boos, maar ook daar had Tony geen boodschap aan. Australiërs zijn soms heerlijk kort door de bocht. Wellicht niet geheel politiek correct, maar moest er wel om lachen.

De tijd vliegt, daar begon ik mee, over 2 maanden zitten we weer in Nederland, een gek idee. Mensen vragen ons constant of we zin hebben in Nederland, of we het jammer vinden dat onze tijd hier er bijna opzitten. En nog steeds geen fatsoenlijk antwoord. Ja we hebben wel weer zin om terug te gaan naar Nederland, Nee natuurlijk hebben we geen zin in die koude natte eeuwig durende winter, jahaaa we gaan het strand enorm missen en het prachtige weer.. Maar ja, het is ook wel weer leuk om weer 'thuis' te zijn. Maar goed de tijd vliegt en je het is onvoorstelbaar hoeveel troep je kunt verzamelen in relatief korte periode. Gelukkig is er ook hier een levendige handel in 2e handsspullen. Susan gaat helemaal los op marktplaats en werd al uitgemaakt voor een keiharde business tante, toen ze gewoon de volle mep wou hebben voor iets.

Deze week gaat ook de auto erop, het liefst hadden we hem meegenomen, maar we komen er waarschijnlijk niet eens mee rond op de Nederlandse rotondes en hij zuipt ook nogal flink. Maar toch, dat is wel even slikken, want ja dan komt het toch wel heeel dichtbij. Iemand toevallig nog belang bij een 12 jaar oude bak met 3 ton op de teller?!

Liefs Thijs & Susan