Een gelukkig 2013 vanuit Perth!

Allereerst willen we iedereen via deze weg een gelukkig Nieuwjaar wensen! Dat 2013 een fantastisch jaar mag worden! 2012 was voor ons in ieder geval een bewogen jaar met een hele hoop (meestal leuke) veranderingen en een hele bak foto’s.

Rond de feestdagen hebben de meeste mensen in Australië vrij. Iedereen gaat er dus op uit en Kerst is hier het begin van de grote schoolvakanties. PwC is ook dicht tussen kerst& oud en nieuw. Verplicht vrij dus, maar meteen een goed moment om al onze troep in de auto te gooien en op ontdekkingstocht te gaan.

1e kerstdag hebben we thuis gevierd. Vorig jaar zaten we op 1e kerstdag op de camping met een riekende koelbox, een aftandse auto, een kotsende Thijs (virusje) en Cornflakes als kerstmaal en dat was niet voor herhaling vatbaar. Kerst wordt hier gevierd met een grote barbecue en de hele familie. Dat was toch wel een beetje ongezellig, maar dat hoort er ook bij. Gelukkig is er Skype en hebben we nog wel kort met de families gebeld.

2e kerstdag zijn we vroeg vertrokken richting Esperance, een kleine 800 km ten zuiden van Perth. Esperance hebben we wegens tijdsgebrek niet kunnen bezoeken tijdens onze laatste trip, maar we hadden al zoveel goede verhalen over het gebied gehoord dat we er wel heen moesten! Esperance als plaats stelde niet al te veel voor, dat hadden we kunnen weten. Maar ik hoop nog steeds op een gezellig plaatsje met terrasjes aan zee…hoe naïef! ;-) maar de nationale parken daarentegen waren in een woord schitterend!! Lange parelwitte stranden, helder blauw water en een handje vol mensen. We hebben kilometers over het strand gescheurd, blijft leuk! En zodra we een mooi plekje zagen de koelbox en stoeltjes eruit geklapt en dan gewoon keihard genieten! Prettig dat West Australië nog niet zo bekend is bij het grote publiek!

Op onze laatste nacht hadden we even een voor Hilly bekend Staan-we-bij-het-zwembad-liggen-de-sleutels-in-de-auto momentje…Shit! Wij nog met een zaklamp op zoek naar die sleutels maar we konden echt niks vinden. Besloten de volgende ochtend onze campingplek nog maar eens aan een inspectie te onderwerpen of anders de Australische ANWB te bellen.
‘s Ochtends bleek dat de sleutels toch niet in de auto lagen maar zich tussen de bumper en de achterklep bevonden, we konden ze aanraken, maar ze zaten wel mooi vast. Met een hele hoop gepiel en gepruts en dankzij onze Ikea gereedschapsset (lees 5-delig) kregen we het uiteindelijk voor elkaar op het ‘Unlock’ knopje te drukken…Fjoew!

We besloten nog 1 Nationaal park te bezoeken voordat we weer richting Perth zouden rijden. Het park was minder spectaculair dan de anderen en de beste plekken waren afgezet wegens brandgevaar of wateroverlast (huh?!) Het was een 4wd park met een hoop gravelwegen, we besloten een rondje te doen en dan via die ene weg weeg terug te rijden naar de snelweg. Helaas miste we die ene weg en werd onze graveltocht met zo’n 20 km verlengd. Onze campingequipement heeft non-stop anderhalf uur gerammeld…Dus bij het zien van asfalt toch wel een klein vreugde gilletje (door Susan, niet dat jullie rare dingen denken).

Eenmaal terug in Perth brak ons het zweet letterlijk uit, Perth had al een paar warme dagen boven de 40 graden achter de rug, een ware hittegolf. De volgende dag zijn we meteen richting de winkel gescheurd voor een ventilator.

Oudejaarsavond hebben we gevierd bij een van de jongens die Thijs kent van de voetbal. Die besloot op het laatste moment een tuinparty te houden. Om 12 uur hebben we geproost en met sterretjes lopen zwaaien. In Australië moet je een vergunning aanvragen voor vuurwerk, dus meestal is het wel gedaan na 2 knallen. Aangezien Sydney al voor miljoenen de lucht inschiet laten andere steden het meestal afweten. Maar desalniettemin was het reuze gezellig en lagen we niet voor 3’en in ons bedje. Wij houden ons vuurwerk tegoed, want we begrepen dat Perth flink uitpakt op Australia Day (eind januari).

Vanochtend heb ik Thijs naar het vliegveld gebracht, die gaat namelijk in HET Kutjekrabbeveen van Australië pinkies tellen. Wat? Thijs had aangegeven dat hij wel een keer naar een van de miningsites zou willen om daar de accountant uit te hangen.
Zo’n slordige 3000 km ten Noordoosten van Perth, in de Kimberley ligt ‘s werelds grootste diamantmijn en daar gaat Thijs o.a. de exclusieve roze diamanten tellen. Weinig kans dat hij terugkomt met een paar van die roze glimmers want ze nemen de zaak uiterst serieus en er is een kans dat je tot op het ondergoed wordt gefouilleerd. In onze volgende update heeft Thijs vast een paar leuke verhalen over deze ervaring!

Liefs Thijs & Susan