Going further to the South

Hallo allemaal,

We zijn ondertussen alweer in Wellington, het eindpunt van het onze reis over het noordereiland van NZ. We hebben al heel wat kilometers afgelegd en Ebbie (zo blijven we hem liefkozend noemen :)) blijkt een ware allrounder te zijn. De duinen van Cape Reinga en Raglan, wouden van Kauri (dikke boom in het Waipoua forestpark), stedelijke gebieden van Auckland en Hamilton, het vulkanische terrein rondom Roturoa en de hoge bergen van het Tongariro Park en niet te vergeten de ongeasfalteerde snelweg door de weiden en bossen van ‘the forgotten highway’. Het is hem en ons niet te gek.
Tot nog toe is NZ een onvergetelijk land en zoooooooo afwisselend, terwijl we alleen nog maar het Noordereiland verkend hebben. Het ene moment ben je lekker aan het surfklimaat aan het ruiken, terwijl je een paar uur later de stinkende lucht van een vulkanisch gebied moet bolwerken. Echt een aanrader voor eenieder. Door het razende tempo waarin je door het land heen crost is het soms wel vermoeiend en wordt er wel eens wat vergeten, zoals je zwembroek/bikini van het dak van de auto te halen als je wegrijdt.

De tweede dag op de camping in de Bay of Islands was Susan jarig. We hadden die dag een boottour door de baai geboekt. Na ’s ochtends een ontbijtje op bed, het valse happy birthday aan te horen en cadeau’s in ontvangst te nemen gingen we vroeg op pad. Gelukkig was ze blij met mijn cadeaus, een typisch Nieuw Zeelandse bronzen ketting en oorbellen, al had ze mij de afgelopen weken al wat ongefluisterd. Susan realiseerde zich volgens mij dat het wel vreemd was haar verjaardag ‘allleen’ met mij te vieren. Al had ze dit in Rusland natuurlijk ook al meegemaakt. Toch maakte een verjaardag in bikini het extra speciaal en helemaal als dan de dolfijnen voor de boot uitzwemmen. Tevens had ik nog gezorgd voor een tweede lied gedurende de dag op de boot, waardoor het happy birthday in vanuit vele verschillende culturen werd gezongen (kiwi’s, Canadezen, Engelsen en zelfs een verdwaalde Thai die voor de Thaise TV een film aan het maken was).
Aan het einde van de dag erop had ik een tweede presentje klaar om ook de afsluiting van haar verjaardag in Nederland te vieren. Dus Vincent en Hilly ook aan het Nederlandse cadeau was nog gedacht! :)

Gedurende onze tijd op het noordereiland zijn we tevens nog in contact gekomen met verschillende andere backpackers uit Frankrijk, Nederland, Duitsland, Tsjechie, Zwitserland en de eerder genoemde boottourgangers. Het is erg leuk om ieder zijn eigen verhaal te horen waarom zij door NZ reizen.

Tevens hebben we ook regelmatig contact met de kiwi’s (mensen uit NZ). Ze zijn hier erg vriendelijk en zijn vaak erg geïnteresseerd. Je komt tevens veel Maori tegen die hun hele gezicht hebben getatoeëerd, best bijzonder…met name rondom Auckland en Roturoa zijn er veel Maori. Ondanks dat ze allen engels spreken zijn er veel plaatsnamen op het Noordereiland Maori. Wangharei, Kaitaia, Nguruawahia, Rotorua, Whakarewarewa, Whakapapa en uiteraard Whangamomona (valley of plenty) zijn een aantal van de vele ingewikkelde namen die je tegenkomt, dat maakt het kaartlezen soms aardig ingewikkeld ;). De vrouw uit Whangamomona probeerde al jaren haar fameuze hotel aan de forgotten highway te verkopen, maar aangezien dit stukje gehucht in het Oost Groningen van Nieuw Zeeland maar 30 inwoners telde was dat vrij lastig (ze was op zoek naar een ‘special person’). Omdat deze stad een aparte republiek heeft opgericht, hebben wij een nieuw land voor het song festival: ‘The new republic of Whangamomona’.

Om een indruk te krijgen van het afwisselende karakter hebben we nog een paar foto’s op een rijtje gezet. Tevens hebben we veel op back-to- basic campings gezeten, waar niet altijd stromend water was, maar wel op de mooiste plekken was gelegen. We zijn nu in Wellington om onze rondreis op het Noordereiland af te sluiten en gaan morgen met de ferry richting het zuidereiland. Wellington was een welkome afwisseling op alle het natuurschoon dat voorbij gekomen en we hebben even een hostelletje gepakt en weer eens in de kroeg gezeten en van de altijd aanwezige Ierse gezelligheid met het erbij horende Murphys bier. Wellington is daarbij echt een stad met cultuur, veel kantoren en gezelligheid ineen (het Utrecht van NZ zullen we maar zeggen ;)).

Mocht je nog eens twijfelen richting Oceanië te gaan. Nieuw Zeeland is nu na twee weken al een te gekke ervaring. Dus gewoon doen!

Al goeds uit Nieuw Zeeland,
Thijs & Susan